Όταν οι διαζευγμένοι πατέρες δεν είναι ενεργοί γονείς

Εξετάζοντας την περίπτωση που ο πατέρας δεν αδιαφορεί και δεν παραγκωνίζεται μετά

το διαζύγιο, βλέπουμε ότι επιδρά θετικά και έντονα στην συναισθηματική και κοινωνική

ζωή και ανάπτυξη των παιδιών του.

Όταν οι διαζευγμένοι πατέρες δεν είναι ενεργοί γονείς

Εξετάζοντας την περίπτωση που ο πατέρας δεν αδιαφορεί και δεν παραγκωνίζεται μετά

το διαζύγιο, βλέπουμε ότι επιδρά θετικά και έντονα στην συναισθηματική και κοινωνική

ζωή και ανάπτυξη των παιδιών του. Ιδιαίτερα ευεργετική είναι η κατάσταση κατά την

οποία η μητέρα συνεργάζεται με τον πατέρα για την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση

των παιδιών και έτσι το παιδί δεν αισθάνεται παραμελημένο. Πέρα όμως από αυτή την

ιδανική, αλλά δυστυχώς σχετικά σπάνια, περίπτωση επικοινωνίας, έχουμε και κάποιους

άλλους τύπους.

Ο φιλικός πατέρας

Ο ένας είναι όταν ο πατέρας παίρνει το παιδί στο σπίτι για το Σαββατοκύριακο, τις

διακοπές, τις αργίες κτλ. Έτσι ο πατέρας επιτρέπει στο παιδί να «εισβάλλει» στη νέα του ζωή. Το παιδί αισθάνεται(;) σαν να βρίσκεται στο σπίτι του, με το ν' ασχολείται με

διάφορες δουλειές στο σπίτι του πατέρα. Επιπλέον, σ' αυτή την περίπτωση ο πατέρας

συζητά με το παιδί, λύνουν τα υπάρχοντα προβλήματα κι έτσι, με το να υπάρχει φιλική

ατμόσφαιρα, το παιδί δεν νιώθει άβολα και αμήχανα κοντά στον πατέρα του. Όμως,

αυτή η φιλική σχέση αναιρεί κάποια από τα βασικά στοιχεία της σχέσης γονέα-παιδιού,

όπως είναι η οριοθέτηση ή η πειθαρχία, που είναι ένα απαιτούμενο κομμάτι της

διαδικασίας της διαπαιδαγώγησης.

 Ο πατέρας της Disneyland

Μια άλλη περίπτωση επικοινωνίας είναι όταν ο πατέρας βλέπει μεν το παιδί, αλλά δεν

είναι μια από τις κυριότερες μέριμνές του. Συχνά ο πατέρας στην προσπάθεια του να

κερδίσει την εύνοια του παιδιού, να ενισχύσει το ρόλο του αλλά και να ανταγωνιστεί

ασυνείδητα ή συνειδητά τη μητέρα, η οποία περνά περισσότερο χρόνο με το παιδί

μετατρέπεται σ’ αυτό το οποίο ονομάζουμε «ο πατέρας της Disneyland», δηλαδή

εστιάζεται να προσφέρει διασκέδαση χωρίς όρια και κανόνες. Μπορεί να ικανοποιεί

όλα τα χατίρια του παιδιού, να του προσφέρει ακριβά δώρα, ανέσεις και προνομία που

η μητέρα να αδυνατεί να τις καλύψει ή τις απαγορεύει, προκείμενου να γίνονται

αποδεκτός και αναγκαίος. Αυτή η στάση μπορεί να αποβεί καταστρεπτική και για τις

δυο πλευρές. Η σχέση του παιδιού με τον πατερά θα βασίζεται στην παροχή υλικών

αγαθών και όχι στην αγάπη και στον αμοιβαίο σεβασμό. Από την άλλη πλευρά η

μητέρα θα φαίνεται στα μάτια του παιδιού ως «κακός γονιός» αφού εκείνη συνήθως

είναι που επιμένει στην τήρηση κανόνων ενώ ο πατέρας είναι χαλαρός.

 Ο θυμωμένος πατέρας

Μια δυσκολότερη ακόμα περίπτωση είναι αυτή κατά την οποία ο πατέρας

εκμεταλλεύεται την παρουσία του παιδιού για να εκφράσει ή να εκτονώσει τον θυμό του

προς την μητέρα, να την μειώσει, να την υποβιβάσει και να κάνει το παιδί να πιστέψει ότι αυτή είναι υπεύθυνη για το διαζύγιο. Έτσι, η συνάντηση αυτή δεν βοηθάει το παιδί να ξεπεράσει την ιδέα του διαζυγίου, αντίθετα οξύνει το πρόβλημα με προφανείς

επιπτώσεις στην ομαλή ανάπτυξη του παιδιού, το οποίο αισθάνεται πικρία και φοβάται

ότι ο πατέρας επιδιώκει συναντήσεις όχι από αγάπη αλλά από σκοπιμότητα, για να το

στρέψει αρνητικά προς την μητέρα του.

 Ο απορριπτικός ή αδιάφορος πατέρας

Υπάρχει, τέλος, και μια άλλη μερίδα πατεράδων οι όποιοι μπορεί να είναι είτε

απορριπτικοί είτε αδιάφοροι προς το ίδιο το παιδί ή τις ανάγκες του (συναισθηματικές,

υλικές κ.α.). Η αδιαφορία και η απόρριψη από την πλευρά του πατέρα μπορούν να

εκφραστούν με ποικίλους τρόπους όπως: να μην έχει τακτικές συναντήσεις με το παιδί,

να αθετεί τις υποσχέσεις του, να μην του τηλεφωνεί συχνά, να χλευάζει τα

συναισθήματα του, να μην του αφιερώνει ποιοτικό χρόνο (όπου σ’ αυτό μπορούν να

επικοινωνήσουν, να διασκεδάσουν), να αρνείται να παραστεί σε σημαντικές στιγμές για

το παιδί, να μην πληρώνει τη διατροφή, να το αφήνει στους γονείς του είτε σ’ άλλα συγγενικά πρόσωπα.