|
Γράφει: Δημήτρης Σεφεριάδης
|
Πρωταγωνιστές σε μία ταινία θρίλερ όπου στόχος της ταινίας είναι να αποφύγουμε να μεταδώσουμε τον ιό σε οποιοδήποτε άλλο συνάνθρωπό μας αλλά ταυτόχρονα και σε μας τους ίδιους. Γιατί δεν γνωρίζουμε αν ανήκουμε και εμείς στις ευπαθείς ομάδες. Τα μέτρα προφύλαξης είναι γνωστά. Γνωρίζουμε από τις άλλες χώρες την Κίνα την Ιταλία την Ισπανία τη Γαλλία ,τα αποτελέσματα της ίωσης.
Αντίπαλός μας ένας ιός πολύ επιθετικός αλλά όχι τόσο έξυπνος. Μεγαλύτερος ακόμα αντίπαλος μας η πλευρά του εαυτού μας που νοιώθει παντοδύναμη και είναι έντονα παρορμητική και αυτοκαταστροφική. Αυτή την πλευρά μας επειδή μπορούμε και έχουμε τη δυνατότητα, θα χρειαστεί να την τιθασεύσουμε.
Η αίσθηση της παντοδυναμίας ανήκει στις αρχαϊκές ψυχικές διαδικασίες. Μια αίσθηση ότι είμαστε αλώβητοι. Στην πραγματικότητα στην ενήλικη ζωή αφορά μία παραληρητική διαδικασία, μία ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Αυτός είναι ο κυριότερος αντίπαλός μας για το επόμενο μήνα.
Δυστυχώς σε ένα άλλο μέρος του πληθυσμού, σε περιόδους κρίσεως μειώνεται το νοητικό του δυναμικό και λειτουργεί ακριβώς όπως οι ιοί δηλαδή μόνο τους ενδιαφέρει η επιβίωση τους χωρίς να καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις αυτής της δράσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ποινή δεν θα πρέπει να είναι ένα πρόστιμο αλλά ντυμένοι με μάσκες, γάντια και στολές να αναλάβουν κοινωνικό έργο έστω και για μια μέρα,ώστε να βοηθήσουν το υγειονομικό προσωπικό και να δούνε από κοντά τις επιπτώσεις του ιού. Η πειθαρχία ενώπιον της πραγματικότητας των γεγονότων, αποτρέπει τελικά τα καθεστώτα. Το τέλος της ταινίας είναι γνωστό. Μόνο που θα πρέπει να έχουμε όσο το δυνατό λιγότερα θύματα.
|
