Συχνά Προβλήματα

Αγχώδης ή αποφευκτική προσωπικότητα
Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή
Επιλόχεια Ψύχωση
Κοινωνική φοβία
Κρίσεις - Διαταραχή πανικού και αγοραφοβία
Κατάθλιψη και καταθλιπτικό συναίσθημα
Κατάθλιψη - αντιμεταβίβαση - θεραπεία
Μαθησιακές Διαταραχές
Νευρική ανορεξία, βουλιμία
Αυτοκαταστροφικές τάσεις παιδιών και εφήβων
Διλλήματα ηλικίας για το νηπιαγωγίο
Εξηγώντας το διαζύγιο στα παιδια
Η επιθετικότητα των παιδιών και η οριοθέτησή τους
Η αυτοκτονία στην εφηβεία
Κακοποίηση ανηλίκου
Οι διαζευγμένοι πατέρες
Εξαρτητική προσωπικότητα
Ιστριονική ή θεατρική (dramatic) προσωπικότητα
Ναρκισσισμος - Ναρκισσιστική Διαταραχή
Αντιεξουσιαστικές ομάδες και ο ρόλος της εφηβείας
Γάμος με συνοικέσιο
Δίαιτα και σύγχρονη Ψυχολογία
Εργασία εκσυγχρονισμός και ψυχανάλυση
Η Φαντασίωση και η ονειροπόληση
Η ψυχολογία των ανέργων
Η ψυχολογία των πλαστικών επεμβάσεων
Η συνεχή εκπαίδευση στίς μονάδες αποασυλοποίησης
Κακοποίηση γυναικών
Ομοφυλοφιλία και ψυχανάλυση
Όνειρα, ερμηνεία και ψυχανάλυση
Οριακή ή μεταιχμιακή προσωπικότητα
Παιδικά όνειρα και ψυχικές συγκρούσεις
Παιδοφιλία-παιδεραστεία
Πένθος
Προβλήματα σχέσεων
Προτεινόμενα θέματα προς συζήτηση
Στάδια της εξέλιξης της προσωπικότητας
Τα εγκλήματα του καλοκαιριού - ψυχικά αίτια
Το παιδί και τα παιχνίδια
Το στρες στη σύγχρονη εποχή
Ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία στο πλαίσιο του κέντρου
Φοβίες
Ψύχωση
Ψυχωση και ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία
Ψυχοθεραπεία σε οργανικές νόσους
Ψυχισμός και Ψυχοθεραπεία
Ψυχαναλυτική διάγνωση του χαρακτήρα
Ψυχαναγκαστική διαταραχή
Ψυχοπαθητική προσωπικότητα
Ψυχοσωματική Ιατρική Ι
Ψυχοσωματική Ιατρική ΙΙ
Ψυχοσωματική Ιατρική ΙΙΙ
Σύνδεση Ψυχανάλυσης Νευροβιολογίας ιι
Σύνδεση Ψυχανάλυσης Νευροβιολογίας Ι
Σύνδεση Ψυχανάλυσης Νευροβιολογίας ΙΙΙ
Σύνδεση Ψυχανάλυσης Νευροβιολογίας ΙV
Η καθημερινή ζωή σε συνθήκες φτώχειας
Θεραπεία ζεύγους
Κλινική εποπτεία
Θεραπεία ζεύγους ΙΙ
Χαρακτήρας, Παθολογία Χαρακτήρα,Συνθήκες Ζωής
Survivor και υψηλή τηλεθέαση
Ιατροφοβία - ειδικές φοβίες

spacer.png, 0 kB
spacer.png, 0 kB
Ψυχαναγκαστική διαταραχή Εκτύπωση
Γράφει: Δημήτρης Σεφεριάδης   

ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

Όταν η σκέψη και η δράση αποτελούν την κινητήρια δύναμη ενός ατόμου, σε βάρος των συναισθημάτων, των αισθήσεων, της ονειροπόλησης και άλλων καταστάσεων που δεν διέπονται από ορθολογισμό, συμπεραίνουμε ότι υπάρχει μια ιδεοψυχαναγκαστική δομή της προσωπικότητας.

Υπάρχουν πολλά άτομα στα οποία έχει επενδυθεί περισσότερο η σκέψη παρά η δράση και το αντίστροφο. Κάποια άτομα επισκέπτονται έναν ψυχολόγο, για να απαλλαγούν από επίμονες και ενοχλητικές σκέψεις ενώ κάποια άλλα για επίμονες, ενοχλητικές, ανούσιες ή επιβλαβείς πράξεις και συμπεριφορές.

Υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα στα ιδεοληπτικά και τα ψυχαναγκαστικά συμπτώματα αλλά ουσιαστικά πρόκειται για δύο ξεχωριστά φαινόμενα.

Το παιδί που εκπαιδεύεται πρώιμα η πολύ αυστηρά και μέσα σε μια ατμόσφαιρα επιζήμιου ενδιαφέροντος, εμπλέκονται σε μια διαμάχη που το παιδί είναι καταδικασμένο να χάσει.

Η εμπειρία ότι υφίσταται έλεγχο και κριτική και η απαίτηση ότι πρέπει να αποδίδει σύμφωνα με κάποιο πρόγραμμα, συχνά προκαλεί συναισθήματα θυμού και επιθετικές φαντασιώσεις, με αποτέλεσμα το παιδί να βιώνει αυτά τα συναισθήματα σαν μια κακή , σαδιστική, βρώμικη και επαίσχυντη πλευρά του εαυτού του. Η ανάγκη να αισθάνεται ότι έχει τον έλεγχο, ότι είναι καθαρό και λογικό και όχι ανεξέλεγκτο, αλλοπρόσαλλο και βρόμικο  και να βιώνει συναισθήματα, όπως θυμό και ντροπή, γίνονται σημαντικά για τη διατήρηση της ταυτότητας και της αυτοεκτίμησης. Δημιουργείται έτσι μια αυστηρή πλευρά του εαυτού τους, όπως βίωνε κάποτε τους γονείς του με σκοπό αυτή η πλευρά να τιθασεύσει και να καταστείλει ταυτόχρονα συναισθήματα που είναι επικίνδυνα για την ύπαρξή τους.

Η κύρια συναισθηματική σύγκρουση στα ιδεοληπτικά και ψυχαναγκαστικά άτομα είναι η οργή, επειδή υπόκεινται σε έλεγχο, ταυτόχρονα με φόβο ότι θα τιμωρηθούν για την οργή τους αυτή. Αυτό που εντυπωσιάζει τους ψυχολόγους είναι ότι το συναίσθημα είναι καταπιεσμένο, νεκρό και μη διαθέσιμο. Οι λέξεις χρησιμοποιούνται για να κρύψουν τα συναισθήματα και όχι για να τα εκφράσουν.  

Ένα ιδεοληπτικό άτομο δέχεται εύκολα ότι είναι θυμωμένο αν ο θυμός του φαίνεται λογικός και δικαιολογημένος. Ο θυμός όμως ο οποίος αφορά σε μια ματαίωση για κάτι που επιθυμούσε και δεν έλαβε, δεν θεωρείτε ανεκτός γιατί ακριβώς αφορά τις επιθυμίες του τις οποίες και θεωρεί εντελώς απαράδεκτες για τον ίδιο. Ο ψυχολόγος μπορεί να κατανοήσει αυτό το θυμό μέσα από μια ορισμένη συμπεριφορά, όπως το να ξεχάσει να τον πληρώσει, να τον διακόψει ενώ μιλάει ή να κατσουφιάσει.

Η ντροπή είναι το δεύτερο συναίσθημα που εξαιρείτε από τον κανόνα σχετικά με την απόκρυψη των συναισθημάτων. Είναι συνήθως συνειδητός και εμφανίζεται κυρίως με τη μορφή ήπιων συναισθημάτων δυσαρέσκειας και αν αντιμετωπιστεί με προσοχή μπορεί να προσδιοριστεί και να διερευνηθεί από το θεραπευτή χωρίς να οδηγήσει σε αντιδράσεις διαμαρτυρίας και άρνησης όπως συμβαίνει με τη διερευνήσει άλλων συναισθημάτων.

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο πρώτος κανόνας στη διάρκεια της θεραπείας των ιδεοψυχαναγκαστικών και ψυχαναγκαστικών ατόμων είναι η ευγένεια. Οι ίδιοι γνωρίζουν ότι τα συμπτώματά του είναι ενοχλητικά για τον περίγυρό τους αλλά πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν το λόγο. Με την ευγένεια αισθάνονται ευγνωμοσύνη όταν οι άλλοι φαίνεται να μην ενοχλούνται από τα συμπτώματα τους. Επίσης η άρνηση του ψυχολόγου να δώσει συμβουλές, να βιαστεί για ένα γρήγορο αποτέλεσμα και να ασκήσει κριτική στα συμπτώματα του, θα δημιουργήσει στη θεραπεία μια θετική ατμόσφαιρα και θα επιφέρει κατά μέτωπο επίθεση στην προβληματική συμπεριφορά του ατόμου. Σημαντική δε είναι η αναγνώριση και η ερμηνεία από τον  ψυχολόγο, της ευαλωτότητάς του στη ντροπή. Ακόμα, ένας ψυχολόγος, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις έτσι και εδώ, θα αποφύγει το ισοδύναμο ενός απαιτητικού και ελεγκτικού γονέα, διατηρώντας μια ζεστή και ανθρώπινη επαφή. Ο βαθμός δραστηριοποίησης ενός θεραπευτή θα εξαρτηθεί από τον ασθενή με τέτοιο τρόπο ώστε να παραμένει σταθερό το θεραπευτικό πλαίσιο και ταυτόχρονα να ενισχύεται η αυτονομία του πελάτη ώστε να αισθάνεται ότι αυτός έχει πραγματικά τον έλεγχο. Μόνο στις περιπτώσεις που συνυπάρχει το στοιχείο της επικινδυνότητας μπορούν να δοθούν συμβουλές και ο ψυχολόγος να αναλάβει περισσότερο τον έλεγχο των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.

Όπως είπαμε τα ιδεοληπτικά άτομα χρησιμοποιούν τις λέξεις περισσότερο για να αποφύγουν τα συναισθήματά τους παρά για να τα εκφράσουν. Γι’αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία να υπάρχει στη θεραπεία αλλά και στο περιβάλλον να υπάρχει ένας πλούσιος λόγος σε συμβολισμούς και μεταφορές.  

Ένα άλλο συστατικό μιας καλής θεραπείας για τα ιδεοψυχαναγκαστικά άτομα είναι η επιθυμία του ψυχολόγου να τα βοηθήσει να εκφράσουν το θυμό τους και την κριτική τους τόσο για τη θεραπεία όσο και για τον ίδιο.

Η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία επιδιώκει κάτι περισσότερο από το να πιέσει και να πείσει τον ασθενή να εγκαταλείψει τα συμπτώματα του. Η πίεση συχνά ενισχύει περισσότερο τις ψυχαναγκαστικές άμυνες στον ασθενή. Ακόμα και αν αυτό γινόταν το αποτέλεσμα θα ήταν προσωρινό γιατί ο πυρήνας της ασθένειας θα έμενε ανέπαφος. Απαιτεί την αλλαγή της πεποίθησης ότι αυτό που έχει γίνει συνειδητό είναι επαίσχυντο. Πίσω από την ευαισθησία στην ντροπή κρύβονται πεποιθήσεις για την αμαρτία, την επιθετικότητα, την οργή. Το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να απολαύσει στη φαντασία του εκρήξεις οργής και όχι μόνο να τις συνειδητοποιήσει, ή να νοιώθει ανακούφιση από το θρήνο και όχι μόνο να κατανοήσει ότι είναι λυπημένος, είναι κάτι καινούργιο για αυτούς τους ασθενείς. Το χιούμορ του ψυχολόγου μπορεί επίσης να ελαφρύνει την ενοχή και την σκληρή αυτοκριτική που τους βαραίνουν τόσο πολύ.

Ένα συχνό ερώτημα των ιδεοψυχαναγκαστικών ατόμων είναι’’ και τι θα γίνει αν αισθανθώ αυτά τα συναισθήματα;’’ Η απάντηση είναι ότι προκαλείται βλάβη όταν το άτομο αποφεύγει να αισθανθεί και ότι τα συναισθήματα κάνουν κάποιον να αισθάνεται ζωντανός, γεμάτος ενέργεια ενώ παράλληλα θωρακίζουν την σωματική του υγεία.

 

Σεφεριάδης Δημήτρης

Ψυχολόγος

 
Η ΙΑΤΡΟΦΟΒΙΑ
Η ΙΑΤΡΟΦΟΒΙΑ είναι μια ειδική φοβία που αφορά την επαφή με ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό, ιατρικές πράξεις και διαγνωστικές εξετάσεις ως μια δυσάρεστη επίπονη ή ενδεχομένως καταλυτική εμπειρία.O επιπολασμός στον πληθυσμό είναι περίπου στο 12 % .
Εδώ θα χρειαστεί να διαχωρίσουμε τις έννοιες του στρες της φοβίας και του αχγους.
Στρες είναι ένας φόβος για ένα πραγματικό γεγονός π.χ χειρουργική επέμβαση. Η φοβία είναι η ψυχική αίσθηση ότι κάποια απλη σχετικά και συγκεκριμένη κατάσταση είναι εξαιρετικά απειλητική. Άγχος είναι μια έντονη δυσάρεστη ψυχική κατάσταση για την οποία δεν γνωρίζουμε το λόγο. το άγχος αφορά ασυνείδητες ψυχικές συγκρούσεις. θυμός, ενοχές,απο τη μια μεριά και φόβος αποχωρισμού ή τιμωρίας σε σύγκρουση με την επιθυμία για το αντίθε
 
Κρίση Κορονοιού
Πρωταγωνιστές σε μία ταινία θρίλερ όπου στόχος της ταινίας είναι να αποφύγουμε να μεταδώσουμε τον ιό σε οποιοδήποτε άλλο συνάνθρωπό μας αλλά ταυτόχρονα και σε μας τους ίδιους. Γιατί δεν γνωρίζουμε αν ανήκουμε και εμείς στις ευπαθείς ομάδες. Τα μέτρα προφύλαξης είναι γνωστά. Γνωρίζουμε από τις άλλες χώρες την Κίνα την Ιταλία την Ισπανία τη Γαλλία ,τα αποτελέσματα της ίωσης.
Αντίπαλός μας ένας ιός πολύ επιθετικός αλλά όχι τόσο έξυπνος. Μεγαλύτερος ακόμα αντίπαλος μας η πλευρά του εαυτού μας που νοιώθει παντοδύναμη και είναι έντονα παρορμητική και αυτοκαταστροφική. Αυτή την πλευρά μας επειδή μπορούμε και έχουμε τη δυνατότητα, θα χρειαστεί να την τιθασεύσουμε.
Η αίσθηση της παντοδυναμίας ανήκει στις αρχαϊκές ψυχικές διαδικασίες. Μια αίσθηση ότι είμαστε αλώβητοι. Στην πραγματικότητα στην ενήλικη ζωή αφορά μία παραληρητική διαδικασία, μία ψευδαίσθηση τη
 
Χαρακτήρας, Παθολογία Χαρακτήρα,Συνθήκες Ζωής

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ, ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ

Όλοι μας διαθέτουμε στοιχεία από πολλά είδη προσωπικότητας, ανεξάρτητα από τις τάσεις που κυριαρχούν μέσα μας. 

Διαβάστε περισσότερα...
 
Λ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ 209, τκ 11523 ΑΘΗΝΑ - Τηλ. 2106462030, 2106462075, Fax 2106462030, Κιν. 6973537970 - e-mail: seferiadis.dimitris@yahoo.gr